Οι κλινικές “Νταχάου” κόντρα στην εκπαίδευση που θα έπρεπε να έχουμε…

Οι ρυθμοί σπουδών, το άγχος του πτυχίου και το σχετικά σύντομο αλλά στην πραγματικότητα αφόρητο και ατελείωτο διάστημα που δουλεύουμε μέσα στις κλινικές μας έχει καταστήσει καλοκουρδισμένα ροπμοτάκια ,άλογα κούρσας ,πειθήνια εργατικά  χέρια που δουλεύουμε ακατάπαυστα μέχρι την ώρα του πτυχίου. Η καταπίεση έχει γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσής μας που ποτέ δεν μπήκαμε στην διαδικασία να αμφισβητήσουμε. Θεωρήσαμε λογικό να πληρώνουμε οι ίδιοι τις ώρες εργασίας μας μέσα στις κλινικές . Το χρέος του ασθενή προς την σχολή ,ήταν πάντα χωρίς να αμφισβητηθεί το δικό μας χρέος προς την σχολή που καλούμασταν να το πληρώσουμε για το πολυπόθητο πτυχίο. Επιτρέψαμε να είναι λογικό οι ώρες εκπαίδευσης στην σχολή να μετατραπούν σε ώρες εργασίας και οι ώρες εργασίας να μετριούνται στην ποσότητα των εργασιών και όχι στην ποιότητα. Με λίγα λόγια πλέον οι ώρες που περνάμε μέσα στην κλινική μετριούνται σε κέρδος του κάθε φοιτητή αφού το μόνο πλέον που μετράει είναι οι αριθμοί των πληρωμένων εργασιών που παράγει ο κάθε ένας . Η ιδιά η σχολή θα έπρεπε να ντρέπεται  αφού σε αυτό το σύστημα «εκπαίδευσης» που μας αναγκάζουν είναι σαν να κάνουν την παραδοχή ότι οι ώρες μέσα στην κλινική δεν είναι ποιοτικές και δημιουργικές ώρες εκπαίδευσης αλλά εργατοώρες και μάλιστα από αυτές τις εξευτελιστικές που ο εργαζόμενος πληρώνεται ανάλογα με το προϊόν που παράγει και όχι με τις ώρες που δουλεύει.

Σαν φοιτητές, δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ αν αυτή είναι η εκπαίδευση που μας αναλογεί στο δήθεν δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο. Δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ όχι για το πώς θέλουμε να εκπαιδευόμαστε αλλά και σε ποιο σύστημα υγείας θα εργαστούμε και ποιος είναι και θα είναι ο ρόλος μας σε αυτό σαν φοιτητές και σαν μελλοντικοί επιστήμονες οι ιατροί.΄Ήρθαμε να καλύψουμε τα κενά του δημοσίου συστήματος υγείας και να εφαρμόσουμε την γνώση που αποχτήσαμε με τον πιο εργαλείο  στρεβλό τρόπο. Αποσπασματικά ,βιαστικά πρόχειρα χωρίς να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο σαν ολότητα αλλά σαν στόμα ή σαν αυτόν που μπορεί να μας φεσώσει. Ήρθαμε για να μας μετατρέψουν στον αυριανό ελεύθερο επαγγελματία που αντιμετωπίζει τον ασθενή του μόνο σαν κινούμενο ευρώ. Μας πείσανε ότι το χρέος μας σαν φοιτητές είναι να γίνουμε καλοί επιστήμονες αλλά ποτέ δεν μας έδωσαν έναν πραγματικό ορισμό του επιστήμονα .

Το χρέος μας σαν φοιτητές και σαν επιστήμονες δεν είναι μόνο να παπαγαλίζουμε στείρες πληροφορίες και να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά .Το χρέος μας είναι να κατέχουμε τόσο καλά την γνώση όχι μόνο του στόματος αλλά του ανθρώπου και να ξέρουμε πώς να την εφαρμόζουμε. Γνώση είναι να ξέρουμε σε ποιο σύστημα υγείας και παιδείας θέλουμε να την εφαρμόσουμε γιατί όλα τα άλλα είναι λειψά και δεν μας αφήνουν να γίνουμε καλοί επιστήμονες . Έχτος από το τέλειο σχέδιο θεραπείας έπρεπε να περιγράφουμε και που και πως θέλουμε να το εφαρμόσουμε  .Μας αρκούν αυτές οι κλινικές με τις τόσες ελλείψεις ,που τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε ;Μας αρκούν προχειροδουλειές πολλές σε βάρος της σωστής περάτωσης του σχέδιού θεραπείας απλά για να καλύψουμε τους αριθμούς; Μας αρέσει να κυνηγάμε τον άνεργο, συνταξιούχο ,μετανάστη ασθενή μας για να μας φέρει τα λεφτά λες και είναι ο εχθρός μας ;Αυτό επιθυμούμε από την εκπαίδευσή μας;

Έπρεπε εξίσου καλά με τα σχέδια θεραπείας να ξέρουμε να οργανώνουμε και την ίδια μας την κλινική .’Έπρεπε να απαιτούμε για συγκεκριμένο αριθμό φακέλων που να καλύπτει ποιοτικά την εκπαίδευση που πρέπει να παίρνουμε σαν φοιτητές οδοντιατρικής .Γιατί δεχτήκαμε η σχολή να δέχεται ασθενείς σαν μια πολυκλινική που δεν  σταματά να βγάζει κέρδος και να καλύπτει τα κενά του ΕΣΥ και δεν επιβάλαμε να δέχονται μόνο συγκεκριμένους φακέλους που ανταποκρίνονται στο εκπαιδευτικό μας έργο .Γιατί πρέπει να μην σταματάμε να δεχόμαστε και να μην φιλτράρει η σχολή τα περιστατικά σύμφωνα με τις ανάγκες των φοιτητών. Δεν είμαστε Α.Ε.. Γιατί να μετράνε οι αριθμοί των πληρωμένων εργασιών που είναι περασμένες στον υπολογιστή και όχι η ίδια μας η ποιοτική εργασία .Γιατί να μην έχουμε πλήρη επίβλεψη από επαρκές επιστημονικό προσωπικό που θα γνωρίζει τις ελλείψεις και την ανάγκη κάθε φοιτητή ,θα τον προμηθεύει με τα σχέδια θεραπείας που χρειάζεται ,θα γίνεται σωστή και λεπτομερής μελέτη κάθε φακέλου και θα παρακολουθεί όλη την εξέλιξη της εκπαίδευσής του και θα τον καθοδηγεί. Πότε θα πάψει αυτό το άσκοπο κυνήγι υπογραφών και η ελάχιστη επικοινωνία με τους βοηθούς μέσα στις κλινικές και θα γίνει σωστή σχέση εκπαιδευτή εκπαιδευόμενου. Πότε θα σταματήσουμε να δουλεύουμε σε μία κλινική με άπειρες ελλείψεις οπού τα εργαλεία και τα υλικά δεν επαρκούν για όλους τους φοιτητές και όλους τους ασθενείς . Ποτέ θα ξέρουμε που πάνε τα λεφτά των ασθενών αφού μόνο ελλείψεις έχουμε μέσα στις κλινικές; Ποτέ η σχολή θα κάνει την παραδοχή ότι δεν μπορεί στο κάτω κάτω να δέχεται τόσους πολλούς ασθενής αφού δεν μπορεί να τους χειριστεί οικονομικά και οργανωτικά. Γιατί να μετατρέψει τον φοιτητή της στην χειρότερη μορφή εκμεταλλευομένου με το πρόσχημα της εκπαίδευσης για να συνεχίζει να αντλεί ακατάπαυστα κέρδος .

Τέρμα πια ! Ας οργανωθεί η σχολή σύμφωνα με τις ανάγκες των φοιτητών και όχι οι φοιτητές με τις ανάγκες της σχολής . Απαιτούμε ποιοτική εκπαίδευση, φιλτράρισμα ασθενών και φακέλων σύμφωνα με τις ανάγκες μας ,αρκετό επιστημονικό προσωπικό με πλήρη επίβλεψή και εποπτεία που να επαρκεί για όλους τους φοιτητές ,φοιτητική επίβλεψη του προϋπολογισμού της σχολής για να ξέρουμε που πάνε τα λεφτά που βγάζουμε .Και φυσικά κανένας φοιτητής δεν πρόκειται να πληρώσει τις ώρες εργασίας του ,το χρέος είναι χρέος προς την σχολή. Η σχολή πρέπει να αναλάβει τις οικονομικές οφειλές .Δεν μας χρωστάνε και φυσικά δεν χρωστάμε .Απαιτούμε επαρκή εξοπλισμό της κλινικής από εργαλεία και αναλώσιμα , δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε τις ελλείψεις .Τέλος με σεβασμό προς τον άνθρωπο και τον ασθενή μας διεκδικούμε την μείωση των νοσηλειών και την κατάργησή του σε άνεργους ,φοιτητές συνταξιούχους.

Φτάνει πια! ήρθε η ώρα να παλέψουμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία κόντρα στον παραλογισμό του καλοστημένου επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο με φοιτητικό- εργατικό έλεγχο με βάση τις ανάγκες όχι μόνο των φοιτητών αλλά και όλης της κοινωνίας .Δεν μας αρκεί η εκπαίδευση που έχουμε και θα την αλλάξουμε.

Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ.