Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ Σ.Φ.Ο.Α


ΚΑΠΟΙΑ -ΑΝΑΓΚΑΙΑ- ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Σ.Φ.Ο.Α

            Εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει μια κουβέντα τόσο στα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων αλλά και στις διάφορες κουβέντες στους διαδρόμους της σχολής που αφορά το φοιτητικό σύλλογο. Βασικά ερωτήματα είναι ποιά η δυναμική του Συλλόγου, γιατί να υπάρχει φοιτητικός συνδικαλισμός και  ποιόν ρόλο τελικά διαδραματίζουν οι φοιτητικές παρατάξεις.
                Στην κοινωνία της κρίσης και του σκληρού ανταγωνισμού – ατομισμού, αυτό που αμφισβητείται περισσότερο είναι ο συλλογικός δρόμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Από την άλλη τη φετινή χρονιά ο Σ.Φ.Ο.Α μαζί με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, έχοντας κάνει πάνω από ένα μήνα κινητοποιήσεις και καταλήψεις ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν την εφαρμογή του σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Σε ότι αφορά στην σχολή μας μέσω των αποφάσεων του Σ.Φ.Ο.Α κατοχυρώσαμε να δώσουμε και τις δυο εξεταστικές κανονικά παρά την προσπάθεια των καθηγητών να ακυρώσουν την επαναληπτική και να συρρικνώσουν τη χειμερινή -στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών προτάθηκε εξεταστική 9(!) ημερών.
                Σε αυτήν την αντιφατική κατάσταση εμείς επιμένουμε στον συλλογικό δρόμο και απαντάμε στα πιο πάνω ερωτήματα από την πείρα του φοιτητικού κινήματος, από τους αγώνες των φοιτητών για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για δουλειά με δικαιώματα.

Φοιτητικός Σύλλογος και φοιτητικός συνδικαλισμός:

                Ιστορικά η ύπαρξη φοιτητικών συλλόγων προέκυψε αυθόρμητα πριν ακόμα από την εξέγερση του '73 από την ανάγκη που γεννήθηκε στους φοιτητές των σχολών να συζητήσουν και να διατυπώσουν αποφάσεις για κάθε ζήτημα που ανακύπτει είτε της σχολής είτε ευρύτερο. Η ύπαρξη των φοιτητικών συλλόγων, ο προβληματισμός των φοιτητών που είχε και πεδίο να εκφραστεί, κάτι που οδήγησε σε μαχητικούς αγώνες είναι η βασική αιτία που στην Ελλάδα η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά  (κάτι βέβαια που είναι διαρκώς υπό διακύβευμα), ενώ στις ευρωπαϊκές χώρες που ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι ξένη λέξη όχι μόνο υπάρχουν δίδακτρα αλλά οι φοιτητές δεν μπορούν καν να διατυπώσουν ενιαία το αίτημα για δωρεάν σπουδές.
                Για μας λοιπόν η προσπάθεια οι φοιτητικοί σύλλογοι να μετατραπούν σε λέξεις χωρίς νόημα εξυπηρετεί μόνο αυτούς που θέλουν τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.  Οι σύλλογοι είναι δομές με όργανα (Γενικές συνελεύσεις – το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων, Διοικητικά Συμβούλια, Συνελεύσεις ετών, φοιτητικές εκλογές). Είναι χρέος του κάθε φοιτητή ως μέλος του Συλλόγου να τονώνει τις Γενικές Συνελεύσεις, την συζήτηση και των προβληματισμό για όλα τα θέματα που μας απασχολούν, και να παίρνουμε αποφάσεις που θα αναγνωρίζονται από όλους (φοιτητές, καθηγητές, υπουργείο).
                Ο όρος συνδικαλισμός τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί με κάτι αρνητικό και κάτι αναχρονιστικό. Τόσο απ' τα ΜΜΕ (για κόμματα που κάνουν “του κεφαλιού τους” μέσα στα Πανεπιστήμια), όσο και απ' τους καθηγητές (για “μειοψηφίες” που δρουν “φασιστικά”) κτλ. Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε το Πανεπιστήμιο ως στείρο εκπαιδευτήριο αλλά ως χώρο ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Ως εκ τούτου ο φοιτητικός συνδικαλισμός για εμάς είναι ο προβληματισμός και η συζήτηση με τους συναδέλφους μας, η ανάγκη  να γίνει η πολιτική κτήμα του καθενός και όχι να αναθέτουμε την μοίρα μας σε άλλους, είναι οι αγώνες για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας, από την εξεταστική, τα συγγράμματα και τη σίτιση μέχρι το εργασιακό μας μέλλον και τη δυνατότητά μας να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο,  ο συνδικαλισμός δεν είναι κάτι που αφορά ορισμένους “πεφωτισμένους” αλλά το σύνολο των φοιτητών.

Ρόλος παρατάξεων εντός του πανεπιστημίου
               
                Οι διαφορετικές παρατάξεις, πέρα από την προσπάθεια των καθεστωτικών κομμάτων να “ελέγξουν” το φοιτητικό κίνημα και να αναπαράγουν κομματικούς μηχανισμούς (ΔΑΠ – ΠΑΣΠ), υπάρχουν κυρίαρχα γιατί συγκροτούν διαφορετικές απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ υπάρχουν να συγκρατούν το μοντέλο δικομματισμού που μας έφερε ως εδώ και να προωθούν τον ατομικό δρόμο ως λύση για τα προβλήματά μας – άρα τίποτα άλλο πέρα από πάρτυ, σημειώσεις, καφέδες κτλ. Απέναντι σε αυτό μια δημιουργία “ενιαίου” ψηφοδελτίου, το κατέβασμα στις εκλογές δήθεν “αχρωμάτιστων” και ανεξάρτητων ονομάτων κτλ το μόνο που θα έκανε είναι να μεγεθύνει την τάση που προωθείται προς τον ατομικό δρόμο και θα υπονόμευε τη διαδικασία της πολιτικής διαπάλης εντός του συλλόγου, κάτι που τον κάνει πιο δυνατό απέναντι στο υπουργείο και τους καθηγητές-πέρα του ότι και να καταργούσαμε τις παρατάξεις είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αυτές θα ξαναεμφανιζόντουσαν μετά από λίγο καιρό. Ένα σχήμα ή μια συλλογικότητα είναι πραγματικά ανεξάρτητη  όταν είναι σε θέση να αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία.

                Στην εποχή που ο λαός χτυπιέται με τον πιο βάναυσο τρόπο, που το Δημόσιο και Δωρεάν  δημοκρατικό πανεπιστήμιο αμφισβητείται πιο πολύ από ποτέ, οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι τα μέσα πάλης μας. Οι Γενικές συνελεύσεις και οι καταλήψεις έκαναν το νόμο Διαμαντοπούλου να' ναι ο μόνος νόμος που ψηφίστηκε αλλά δεν εφαρμόστηκε στην εποχή του Δ.Ν.Τ. Στους αγώνες που ανοίγονται καθημερινά μπροστά μας, εδώ μαζί με τους εργαζόμενους στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου που πλήττονται απ' την πολιτική υποχρηματοδότησης και διάλυσής του, όπως έχει ήδη ξεκινήσει απ' την προσπάθεια για συγκρότηση  Πρωτοβουλίας Αγώνα Σχολών Υγείας, αλλά και μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους και τον αγωνιζόμενο λαό να βαδίσουμε τα μονοπάτια της ανατροπής της σύγχρονης χούντας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ...
...ΣΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ  ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου